Dobrosin je rodno mesto OVPMB
Kopnena zona bezbednosti brzo je postala poligon za okupljanje i akcije naoružanih Albanaca. U jednoj takvoj akciji, 26. januara 2000. godine, u selu Dobrosin, 16 km zapadno od Bujanovca, uz samu administrativnu liniju sa Kosovom, došlo je do sukoba grupe naoružanih Albanaca sa policijskom patrolom.
Nekoliko sati kasnije, na izlasku iz obližnje šume, verovatno u odmazdi, policajci su ubili dvojicu meštana – braću Isu i Šaipa Saćipija. Albanski izvori tvrde da su se braća vraćala iz šume sa drvima na traktoru.
Četiri dana kasnije, 30. januara 2000. godine, na njihovoj sahrani, pojavila se grupa od oko 150 naoružanih mladića. Veliki broj njih bili su u crnim uniformama sa crvenim oznakama na kojima je pisalo OVPMB – Oslobodilačka vojska Preševa, Medveđe i Bujanovca.
Vest o prisustvu naoružanih i uniformisanih Albanaca na sahrani u Dobrosinu, javnosti je, posle nekoliko dana, u razgovoru sa novinarima, prvi predočio Riza Halimi, tadašnji predsednik opštine Preševo.
Ova borbena formacija, kako je kasnije potvrđeno iz policijskih izvora, formirana je nekoliko dana pre ove sahrane, u kući meštanina Vebi Ajdarija. O time govori dokument o istrazi Opštinskog suda u Vranju od 19. juna 2000. godine. „Protiv 35 lica albanske nacionalnosti otvorena je istraga zbog osnovane sumnje da su u toku 1999. godine, u selu Dobrosin, opština Bujanovac, u kući Ajdari Vebija, stvorili Terorističku organizaciju OVPMB“.
Nekoliko meseci kasnije albanski izvori su potvrdili da je u Dobrosinu formirana Oslobodilačka organizacija Preševa, Medveđe i Bujanovca. Za komandanta Glanog štaba postavljen je Šefket Musliu zvani Adžija, automehaničar iz sela Končulj kod Bujanovca.
Isti izvori su saopštili da su OVPMB činili borci iz tri operativne zone, odnosno sektora.
U Sektoru sever delovala je Čarska grupa, koja je pokrivala sela: Muhovac, Ravno Bučje, Pribovce, Zarbince, Suharno, Đorđevac i Čar. Komandant ove formacije, koja je imala između 400 i 500 vojnika, bio je Muhamed Džemailji zvani Rubelji (Pobunjenik) iz sela Čar.
Za dejstva u Sektoru centar, bila je zadužena Bujanovačka grupa. Pored Bujanovca ona je pokrivala teren Velikog i Malog Trnovca, Turije, Lučana, Končulja i Dobrosina. Grupa je brojila oko 700 naoružanih mladića kojima je komandovao Ridvam Ćazimi, kod Albanaca poznatiji kao „Komandant Leši“.
Na kraju, Sektor jug je kontrolisala Karadačka grupa, čiji je teren delovanja obuhvatao sela Bukovac, Gospođince, Mađere, Ilince, Masurica, Cerevajka, Sefer, Kurbalija, Šušaja i Karadak. Komandant ove grupacije bio je Šaćir Šaćiri iz Karadaka, a pod oružjem je imao između 300 i 500 vojnika. Kasnije ga je zamenio Mustafa Šaćiri zvani Špetim (Spasilac).
Uniforme OVPMB nosili su takođe: Jonuz Musliu (jedan od osnivača i politički komesar), Rustem Mustafa, Nagip Aliju, Orhan Redžepi, Ljirim Jakupi – Nacista, Giner Kamberi, Nuredin Ibiši – komandant Leka, Fadilj Suljević, Šemsi Sulja, Ramadan Sulejmani, Adem Bajrami – komandant Biljalj, Šefket Hasani, Bedžet Mehmeti i drugi. Svi oni su do tada uglavnom bili pripadnici Oslobodilačke vojske Kosova (OVK).
Ovim činom je KZB postala poprište brojnih sukoba i oružanih incidenata naoružanih Albanaca i pripadnika srpske vojske i policije, a broj žrtava je, iz dana u dan, bio sve veći.
Radoman Irić
Napomena: Prenošenje teksta ili delova teksta nije dozvoljeno bez kontakta redakcije i odobrenja autora feljtona.
